Alaz kiz cok sakin, kolay bir dogum sanrasi aramiza katildi, dogumdan hemen sonra babamiz eve gidip Karan'i ve annemleri hastahaneye getirdi. Karan'la Alaz'in karsilasmalarini omrum boyunca unutmayacagim. Karan bebeginin bu kadar kucuk olacagini dusunmemisti sanirim basta dokunmaya bile korktu, sonraki birkac dakikada yavas yavas alisti. Ben Alaz'in ellerini acip" bak annecigim bebegimiz ne kadar kucuk ama cok tatli " falan degince gelip dokundu ellerine. Ama asil isinma biz eve geldikden sonra oldu, simdilerde kucagina alip tasimak bile istiyor, hatta annecigim onun icin biraz daha beklesek filan deyincede , "o benim bebegim senin degil, ben istedigimi yaparim " deyip bize kiziyor. Alaz tarafindan islerin nasil oldugunu cok da anlayamiyoruz ama Karan'in sesini duyunca cok heyecanlandigini gorebiliyoruz.
Alaz kizla isler Karan'la oldugu kadar kolay gitmiyor :) Karan cok sakin bir bebekti, cok aglamazdi, aclik disinda tahammul edemedigi pek birsey olazdi ama Alaz kiz uyanik oldugu zamanin cogunu mizirdanarak geciriyor. Neymis efendim onunla muhabbet edecekmisiz. Inanilmaz ama 1. ayindan beri konusmaya calisiyor, habire agular, gugular, babamiz utanmasa konusarak dogacakmis diyor bazen :)
Olsun diyoruz bakalim ,ne yapalim , Citlenbiklede bol bol konusuruz buyurken. Zaten biraz buyusun, konusmaya, baslasin iki kardes konusur bizde biraz dinleniriz babasiyla bakarsin :)
Alaz'in dogumuzdan beri evdeki isler biraz degisti, Karan'la oraya bura gitme islerimiz mecburen azaldi, en azindan Citlenbik biraz palazlanana kadar. Ama Karan babasi ile yine geziyor ve haftasonlari canin sikilmasini onlemek icin sinifindan arkadaslarini evimize davet edip , butun bir gunu birlikte gecirmelerini sagliyoruz ki bu Karan'in cok hosuna gidiyor.
Biz de gelismeler boyle simdilik, iki cocukla yasama uyum saglamaya , dortlu yasami duzene sokmaya calismakla geciyor gunlerimiz. Karan hayatimizin nese kaynagi idi , Alaz'in dogumu ile bu nese ikiye katlandi, eminim citlenbikde dillenince daha keyifli gunler gecirecegiz.