Ilk adimlar 1

Minik buyuk bir hizla buyuyor ! Her gun yeni birseylerle uyaniyor sanki. Bir hafta kadar once emeklemeye basladi, onceleri alcak surunuyor diye sakalasiyorduk aramizda, cunku tirtil gibi gobeginin uzerinde kayarak gidiyordu,ama bir iki gun icinde kolarinin uzerinde yukselmeye ve gobegini yerden kaldirmaya basladi. Ondaki her yeni gelisme bana ve babasina yeni isler cikartiyor, simdi cok daha dikkatli ve uyanik olmamiz gerekiyor.
Karan ortalarda gorunmuyorsa ve daha onemlisi hic sesi cikmiyorsa mutlaka bir kosede bir muzurluk yapiyor olarak buluyoruz kendisini :)
Artik oyuncaklari ile nasil oynanacaginida yavas yavas ogrenmeye basladi. Evimizin bir odasinda babasinin model ucaklarinin ve diger modellerinin bulundugu bir raf var, o oda ve raf Karan'da merak konusu. Bazen kucagimizda odaya girdigimizde heyecandan ne yapacagini bilemiyor. Gecen gun babasi kucuk arabalardan bir tanesini alip Karan'in onunde suruyor gibi ses cikardi ve getirip Karan'in ayaklarinin arasina park ediyormus gibi agzi ile fren sesi yaparak durdurdu. O gunden beri Karan odaya girdiginde o arabayi istiyor ve eline aldikdan sonra ayni babasi gibi arabayi yere surterek agziylada "pirn pirn " diye sesler cikariyor. Minik gercekden cok cabuk ogreniyor, arabadan sonra birde sirin bir oyuncak helikopter aldim ona, simdi de onu alip elinde biraz yuksekte tutarak arabaya cikarttigi seslerden farki sesler cikartarak ucuruyor.Cunku babasi ona oyle gosterdi. Simdi arabalari ve helikoptei nerede gorse hizli hizli emekleyek yanina gitmeye calisirken bir tarafdan da agzi ile sesler cikartiyor.
Bir kac hafta once dislerinin cikmaya basladigindan bahsetmistim, alt iki disi yariya kadar yukseldi. Neredeyse tamamen ciktilar sayilir, simdi gulerken altda iki tane inci tanesi gibi gorunuyorlar. Minik ilk iki disi cikartirken cok zorlanmamisti, hatta ne kadar kolay oldugunu gorunce sansli bir cocuk oldugunu dusunmustum. Uc gun once ust dislerinden biride cikmaya basladi ama bu sefer alt dislerde oldugu kadar kolay olmadi, minigimin cok cani yaniyor olsa gerek ki surekli aglamakli, ozellikle geceleri her ikimiz icinde zor geciyor, neredeyse her saat basi agliyor ve beni yaninda istiyor, sanirim bir sekil rahatliyor beni gorunce. Yanina gidip saclarini oksadigimda genellikle hemen uykuya geri donuyor ama bir yada iki saat sonra tekrar uyaniyor. Mesale dun gecenin bir kismi Karan'in odasiyla benim yatagim arasinda git-gellerle gecti. Sonunda o kadar yoruldum ki minigi yanima aldim, boylece her uyandiginda beni yaninda gorup saclarimla oynayarak uykuya geri dondu.
Umarim yavrum bir an once su dis sikintisindan kurtulur da onceki sakin haline geri doner, cunku su ara onun icin de, benim icin de zor geciyor.
Elinden bir sey gelmemesi cok zor. Sanirim hayatin zorluklarini hepimiz bu kadar kucukken ogrenmeye basliyoruz. Is dislerle basliyor ve bir suru ilklerle kimi zaman sancili, kimi zaman kolayca atlatilip gidiyor...