Cevriye

Su gunler minigin uyku aliskanliklarini duzenlemeye calisiyoruz. Uzun zamandir kucuk bir problemimiz vardi, Karan benim saclarimi tutmadan uyuyamiyordu, tabi bu durum gece uyandiginda tekrar kendi kendine uykuya donmesinde sorun olmaya baslamisti. Gecenin ikisinde ya da ucunde benim minigin besiginin yaninda saclarini ellerine dolanacak kadar iceriye sarkitmis, onun uyumayasini beklerken ne kadar zorlandigimi hayal etmek guc olmasa gerek. Uzun sure benim saclarimin yerini alabilecek oyuncak ordek, battaniye ucu ya da tulbent denemerimiz oldu ama Karan hicbiriyle uyuyamadi. Sonunda alis veris merkezlerinden birinde dolasirken birden cozumumuzu gordum, oyuncak ayilar satan bir dukkanda tam istedigim gibi up uzun sacalari olan bir ayicik buldum. Eve gelir gelmez deneme firsatimiz oldu,cunku zaten minigin uyku vakti gelmisti. Araliksiz iki saat oglen uykusu yapti, normalde bir saat ya da en uzun bir bucuk saat uyuyan cocuk iki saat deliksiz uyudu. Boylece uykusuz gecelerimize bir cozum bulmis olduk. Ayicigimizin adini uzun saclarindan dolayi Cevriye koyduk. Simdi uyku vakti geldiginde Karan'a "hani oglum Cevriye " deyince hemen ayicigina bakiyor, yatar yatmazda saclarini ellerine dolayip bir tarafdan da parmak emerek uykuya rahatca geciyor.

Minik o kadar hareketli ve neseli bir bebek oldu ki anlatilmaz. Surekli yaninda birinin olmasi gerekiyor aksi taktirde bir kac saniye icinde Karan'i her hangi bir muzurluk yaparken bulmamak kacinilmaz. Ya salondaki elektronik esyalari karistirirken ya da babasinin raflarinda ki normalde oynamamasi gerek seyleri,murekkep sisesi gibi ,almis neseyle sallarken bulabilirsin. Birde banyo maceralarimiz var ki onlar cok keyifli. Karan'i her aksam uyku vaktinden once yikamak aliskanlik oldu, kendisi de banyo vakitlerini cok seviyor ama onu kendi kuvetinin icinde tutmak iki kisilik is neredeyse. Banyoya ilk girdigimizde bir iki dakikaligina su dolu ordek seklindeki kuvetinde oturup oyuncaklari ile oynuyor ama ikinci dakikanin sonunda sikilmaya ve etrafiyla ilgilenmeye basliyor. Once elindeki oyuncaklari disariya atarak basliyor, sonrada kendisi arkasinda egilip onlarin yanina gitmeye calisiyor. Dusup bir tarafini incitecek diye odum kopuyor.

Henuz yurumeye baslmadigi icin cok sikintili,herseyi kendisi yapmak istiyor ama vucudu onunla hem fikir degil. Kuvetten cikmak istiyor, lazimligina oturtturdugumda kalkip yurumek istiyor, oyuncak sepetine tutunup kalktikdan sonra yuruyup odasindan cikmak istiyor ama dedigim gibi vucudu henuz onunla hem fikir degil. Tabi yurumeye basladiginda neler olacak onu da dusunmeden edemiyorum, halazirda cok hareketli bir cocuk bir de ayaklaninca ele avuca hic sigmayacak sanirim. Bakalim gorecegiz, belkide islerini kendi yapmaya baslayinca biraz sakinler. Yani umarim oyle olur :)