Icimden kelimeler

Sanirim hayatimin degistigini ta o zaman anlamistim... Gorunusundeki toyluguna ragmen , beni o cok bekledigime sonunda kavusturdugu icin minnetle baktigim doktorun suratindaki keyfi gordugumde de, saglikla dunyaya geldigini hissetmistim. Seni canimdan kopartipda gogsume verdikleri o gunun uzerinden tam uc sene gecti bugun oglum. Her ani seninle dolu uc sene.

Uc sene icerisinde cok yol kat ettik biz, biz diyorum cunku seninle ben de ogrendim. Herseyi en basindan kesfediyor olmanin heyecan ve sevinc isiltisi gozlerinde parladiginda, benim de icimde kaybolmaya yuz tutmus, yetiskin olma yolunda yitirdigim bazi seyler dirildi. Karinca yuvalarina birlikde biskuvi ufalarken ya da dallara konmus kuslarla laflarken seninle ayni sevinci paylasmak,sanirim hayatta tadilabilecek ender keyiflerdendir.
Sen cocuk olmanin tum ayricaliklarini yasarken bizi de o coskuya ortak etmeye calisma istedigini gorup mutlandim hep sana bakarken. Gozlerinde ki hayat coskusuyla benimde icimde kivilcimlar parladi, yapamam dedigim bircok sey icin kuvvet buldum kendimde.

Simdiye kadar hep tatli , keyifli seyleri paylastik seninle ama birgun seninde ogrenecegin gibi hayat bazen cok aci olabilir yavrum, ama inan bana guzellikleri gormeden cirkinin de var oldugunu, aciyi tatmadan mutlulugun ne kadar onemli oldugunu hicbir zaman anlayamazsin.
Yasam kucuk dengelerin uyumudur, hayatta grilikleri hep gecis donemleri icin kullan oglum, temelde siyah ve beyazdir yasam ... Kendi dogrularin her zaman baskalarininkiler ile ortusmek zorunda degil sakin unutma, sadece hayata karsi tavrini belirlemektir onemli olan . Omrun boyunca en az karnini doyurdugun kadar ruhunu da doyurdugundan emin ol , esas seni sen yapan odur...

Sana sahip olmak sanirim Tanrinin bana verebilecegi en buyuk odul oldu.
Varliginla beni ayricalikli hissettirdigin icin, her zaman bana yasam sevinci veren gozlerindeki hic bitmeyen isilti icin, bana anneligi tattirdigin icin tesekkur ederim yavrum.
Iyi ki dogdun, yasanasi nice saglikli yillara.

Annen.

Ve simdi de baban ;

Karan,

Ne yollar katettin… Eminim her cocuk boyledir belki ama sen bizimsin, bizim bilidigimizsin. Ucuncu yasin, eskittin bunu bile, ama yazayim dedim, cunku muthis guzel, muthis o gozlerindeki, bizim koymadigimiz, koyamayacagimiz, pariltiyi gormus olmak:



Karan bugun tersten 'cocuk' cizdi…
foto, mayis 28, 2009

Simdi dedi “ben inege cocuk cizeyim” [inek uzulmustu bir sey icin, Karan da onu mutlu edecek]… aldi eline kalemi, tersten, aynen benim kullandigim gibi kalemi yukariya dogru tek cizgi hareketiyle filan… ilkin cevreyi, profili cizdi, sonra cok ozenle iki goz kondurdu kendine yakin olan tarafa, sonra o ters el hareketiyle burun geldi, ben ancak ayaklarda anladim tersten cizdigini, yine a ters el hareketiyle once bacaklar sonra ayaklar gelince benim oldugum tarafta…

Oylesine ek bir dikkat vardi ki hareketlerinde, simdi dusununce anliyorum, ben de tersten birsey cizmem gerektiginde biliyorum cok dikkat ve dusunmek gerektiriyor neyin nereye dusecegi gozlem duzleminin tersinde...



Bir de… ben simdi ilk defa bir baska Karan gordum… bu kadar dolu, duyar, duygusal oldugunu bilmiyordum… irkildim, asik oldum, ne diyeyim… kendi basina dunyasini kurmus, bizden baska bir Karan. Oynarken 'pretend' ettigimiz durumlari oylesine bir duyarlilikla coordine, control etti ki… Inekle Aslanla kurdugu dialoglar, beklentilere, uzuntulere cevap verisi, birakmamasi, 'tamam' diyene dek israr etmesi, dogru bildigini, anlatarak kabul ettirmeye calismasi… "bak sen simdi bekle, ben gelecegim hemen', ya da 'bak sen simdi uzulme, ben sana sut getirecegim' gibi...



Ayni sey aksam da oldu… trenlerinden biri ile pretend yapiyorduk, orada da ayni bu yeni Karan, trenine hayatini gosteriyordu, onunla konusuyordu, sonra ben tren olarak, bir konuyu uzatinca biraz bir ara 'babacigim' diye hitap etti trene, durumunu anlatmak cabasiyla…

Sonra tren bir konuda huysuzluk yapinca, iki eliyle tutup, neredeyse bizim ona yaptigimiz gibi 'hayir ama simdi, buyuyunce' filan gibi birseye gelen seyler soyledi…



Baska bir Karan, bizden cok farkli, bizim dusundugumuzden cok daha fazla herseyin farkinda, ve belki bizim kendimizle ilgili farkinda olmadigimiz seylerin de farkinda...



Aslinda ilk defa da 'baskasi' ni gordum… ben degil, arzu degil, biz degil, bizim Karan degil, Karan, kendi Karan…

Ve sanirim Babam, bizim yapmamiz gereken seni tanimaya ve anlamaya calismak… deli gibi sevmek yetmiyor, her ne demekse deli gibi sevmek caba gostermeden...



….

Evlat, seni seviyoruz cok… ve arkadasligin yol gosteriyor bize… sen sen ol bizi pek takma

izyuvey izyuveymabebey...