En sevimli cift

"Ben kendim yapacagim."

Iste bu gunlerde minikten en cok duydugumuz kelimeler bunlar. Ayakkabilarini giyerken, ellerini yikarken, hatta kurularken, (zira babasi onun boyunun yetsebilecegi bir yere aski yerlestirdi de simdilerde taburesini oradan oraya tasimak zorunda kalmiyor kucumen), sonra yemek yerken, bardagina sut koyarken, dislerini fircalarken, tuvaleti kullandiktan sonra camasirini ve pantolonunu kaldirirken, yani akliniza gelebilecek her turlu eylemde Karan'dan cikan kelimeler bunlar " Ben kendim yapacagim."
Bizde hevesini kirmamak ve becerilerini gelismesine yardimci olmak icin herseye tamam diyoruz ama gecenlerde kendi suyumu muslukdan kendim icecegim deyince ortaya cikan goruntu bu oldu. Suyunu ictikden sonra musluktan indiginde ustu basi oldugu gibi islanmisti ama, suratinda cok tatminkar bir gulumseme vardi :) Sanirim Karan'in gelisiminin bu donemini de bu sekilde gecirecegiz, haydi hayirlisi...


Bir onceki yazida, daha sonra yazi konusu olacaginin sozunu verdigim gibi, biraz da Karan'in kiz arkadasindan bahsedeyim. Ismi Violet, bizim minigin kreste sinif arkadasi. Karan'in son gunlerde agzindan hic dusermedigi isim bu. Hic duymuyorsak gunde on sefer duyuyoruz ismini, " Annecim Violet bana dedi ki ..." ya da " Annecim, biz Violet'la bugun... " ya da " Annecim bugun okulda ben aslan cizdim Violet'da..." gibi cumlelerin ardi arkasi kesilmiyor. En uzgun gunlerimiz de Violet'in okula gelemedigi gunler oluyor, artik aksama kadar soruyor "Annecigim Violet hasta mi olmus? " diye. Durum bana da, babasina da cok sevimli geliyor. Maceralarini dinlemek bizi cok keyiflendiriyor, ama bazen ilgiyi biraz abartip fazla soru filan sormaya kalkarsak, konuyu hemen degistiriyor kucumen :) Ama anlatirken o kadar sevimli ki anlatilmaz. Birkac hafta once minigi krese birakmak icin birlikde evden cikarken babasi arkamizdan, "Violet'e selam soyle Karancim ." diye seslendi. Bizim ki ne dese begenirsiniz ;
" Tamam babacim, senin icin operim " ::))