16 Ocak 2009 Cuma

Bu yil yaptiklarimiz I


Yine yogunlukdan ve kosturmacadan sitemizi guncel tutmayi beceremedim. Ama tum bu zaman araliginda hic bos durmadik. Hayatimizda bir cok yeniligimiz oldu. En onemli yeniligimiz ise yeni yilla birlikde Minigimizin yuvaya baslamasi her halde:)

Karan'in etrafindaki cocuklarla birlikde oynamaya olan yogun istegi yuzunden gunluk 3,5 saatini yeni kresinde geciriyor Karancik.






Ilk gunlerimizde biraz zorlanmamiza ragmen bu hafta hersey cok daha rahat oldu. Sabahlari birlikde sinifinin kapisina kadar gidiyoruz ve ogretmeninin elinden tutup bana bye anne diyor ve donup gidiyor :) Zaman zaman Karan'a gorunmeden, ne yapiyor acaba diye bahceden onu seyrettigimde de ise Minigi nese icinde oynarken goruyorum hep.

Oglen yemek saatinden sonra almaya gittigimde keyfinden yanina yaklasilmiyor. Evin yolu buyunca anlatiyorda, anlatiyor. Karan'in mutlulugu gozlerinden okunuyor. Duruma babasi da ben de cok memnunuz.







Yazamadigim zaman zarfinda, yilbasi oncesine ve sonrasinda toplam iki hafta kadar bir tatil vardi burada. O tatilde Karan babasi ile cok vakit gecirdi.









Normalde esim calistigindan Karan vaktinin buyuk kismini benimle geciriyor ve babasini ozluyordu, ama tatil boyunca babasi minige cok vakit ayirdi, hergun birlikde parklara gittiler, evde tren oynadilar ki bu Karan'in en sevdigi oyun, ailecek pikniklere gitti ve hatta bir seferinde bize bir rakun aileside eslik etti.








O gunden beri Karan nerede rakun resmi gorse hemen taniyor ve anne rakun diyerek benimde onayimi aliyor :)








Gecen hafta yasadigimiz yere cok yakin bir deniz kenari kasabasina gittigimizde ise babasi ile Karan gun batimini izlerken keyiflerine diyecek yoktu.









Ayrica aktiviterimiz konusunda da bos durmamaya calistik, vaktimiz ve keyfimiz el verdigi olcude yine devam ettik Montessori aktiviterimize. Gruptaki aktivite konularimidan birisi evimizin odalari idi, bu aktiviteyi Ceren'den kopya cektik . Bir tepsiye evimizin odalarindan topladigim cesitli objeler koydum ve minikden bunlarin yerlerini bulmasini istedim, Karan hic tereddut etmeden hepsini yerlerine yerlestirdi. Tereddut etmedi diyorum cunku Karan'in duzenli olmak konusunda bir takintisi var. Kresindeki ogretmeni bile bu konuda "Diger cocuklari oyuncaklari toplamasi konusunda ikna etmeye calisirken Karan'i digerlerinin toplasi gerekenleri toplamamasi konusunda ikna etmeye calisiyoruz" demisti gectigimiz hafta :)




Diger bir konu ise temizlik idi, bu konuda ayrica bir aktivite yapmadik cunku Karan uzun zaman once aldigimiz kurek ve firca ile her yemekden sonra ya da aklina geldikce yerleri supuruyor ve neredeyse her seferinde ben yerleri makine ile supururken de bana yardim ediyor.










Ayrica yine internetden bulup hazirladigim buyuk dik ucgenlerle baska buyuk sekiller yaratmaya calistik.







Karan bunu cok sevdi, en cokda ucgenlerden yaptigimiz daireyi begendi, hatta isimiz bitip kaldirmamiz gerektiginde daireyi bozmak istemedi :)






Karan geometrik sekilleri cok sevdi, bir oyuncakcida 8 yas ve ustu icin hazirlanmis bir oyuncagin geometrik parcalarindan faydalanak kendimize yeni bir oyun yarattik. Ismi "bir sey yapti :) " cunku Karan ne zaman onlari eline alsa "Anne bak Karan birsey yapti" diye diye oyunun adi bir sey yapti kaldi . Parcalar ne cok buyuk ne de cok kucuk, Karan icin ideal sayilabilecek olcude, yanyana gitirerek baska buyuk geometrik sekiller yaratabiliyorsun ya da bizim yaptigim gibi ucak, gemi adam figurleri olusturmaya calisiyoruz Karan'la .


Sonra daha once kullanip bitirdigimiz ama bir ise yarar diye bir yerlerde biriktirdigimiz kucuk plastik siselerden muzik, daha dogrusu ritm siseleri yaptik. Kutularin her birine mercimek, nohut, fasulye, tane karabiber gibi farki sesler cikartabilecek malzemeler doldurduk ve agizlarini sikica kapatik. Ve zaman zaman onlari cikartip hadi bakalim atlar nasil kosuyor bulalim diyoruz ve Karan'la birlikde atin kosma ritmine en yakin ses hangisi ise onu bulmaya calisiyoruz. Ya da tavsanin ziplamasina, veya yavas yavas calismaya baslayan ve sonra cok hizli giden bir trenin sesini...
Bunun disinda daha once renk ve sekil siniflandirmada kullandigimiz renkli kucuk malzemelerimizi plastik bir igne ile misinaya dizmece yeni oyunlarimizdan. Her zaman cok hosuna gitmesede arada sirada keyifle oynuyor bununlada minik.









Ayrica daha once cesitli eslestirme aktiviteleri icin kullandigimiz kucuk hayvanlarimizili simdilerde ciflik oyunumuz icin kullaniyoruz. Biricik arkadasimiz Sila'nin bize bayram hediyesi olarak aldigi sirin ahsap odunlarla yaptigimiz ciftilimize minik hayvanlarimizi ozenle yerlestirdikten sonra, onlarin nasil sesler cikarttigini, nasil kostuklarini, nerede yasadiklarini konusup oynuyoruz.




Tum bu aktivitelerimizin yani sira park gezilerimiz hala surmekde, buralara hala kis gelmediginden parklarda, bahcelerde gonlumuzce oynayip kumlara ciplak ayaklarimizi keyifle sokup tum elektrigmizi atiyoruz.
Yani herey yolunda, hayatimiza yeni giren keres son gunlerimizin heyecan konusu, hergun Minigi alma vaktimiz yaklastiginda acaba bugun neler anlatacak diye merakla bekliyoruz.
Zaman cok hizli geciyor,minik cok hizli buyuyor, hala Karan'in kres cocugu olduguna inanamiyorum :))
Simdilik bu kadar tek bir yaziyi cok uzatmak istemedigim icin son bir bucuk ayi ikiye ayirarak anlatmayi tercih ettim, bu ilk bolumumuz, hafta sonunda da ikinci bolumunu yazmaya calisacagim.



4 yorum:

Adsız dedi ki...

Canlarımız ;
nekadar güzel gelişmeler olmuş karanın tanışmaları ve çevresi deyişecek çok güzel olacak.
arkadaş cevreniz giderk dosluk kardeşlikleriyle artacak. Arzucum Allah sana gayretler versin gelişmeleride takip etmek çok güzel

Adsız dedi ki...

Şimdi okullu olduk
Sınıfları doldurduk.
Sevinçliyiz hepimiz
Yaşasın okulumuz!
Arzu'cuğum, hayırlı,uğurlu olsun.Karan'ımızın okullu olmasına, toplum içine karışmağa başlamasına çok seviniyoruz.Okulun / kreşin O'na çok yararlı olacağına inanıyoruz.Etkinliklerinizi her seferinde daha bir hayranlıkla izliyoruz.Herşey gönlünüzce olsun.
Saim Kara

Adsız dedi ki...

Arzu'cuğum, köşenize ben de yazayım dedim.Yazılarını okudum.Resimlerinize defalarca baktık.Tabi bu kadarı özlemlerimizi gidermeğe yetmese de teselli oluyor.Karan'ımın okulu hayırlı olsun.Ne güzel, bu günleri de gördük.Yaptıklarınız, gayretleriniz çok güzel.Sizleri kutluyorum.Karan'ımın çok iyi yetiştiğini, yeteneklerini görüyor,anlıyor ve çok seviniyoruz.Beni en çok sevindiren şeylerin başında Karan'ımın tertip ve temizlik alışkanlığı geliyor.Bu alışakanlıkları sizler vermiş olsanız da ''tıpkı bana çekmiş'' diyorum.Ben onun o becerikli, o temizlik yapan ellerini öperim.Sağlık ve mutlulukla kalın.
Fatma Kara

arzu dedi ki...

**Atila abicim, cok tesekkur ederim, takip edildigimizi bilmek cok guzel.
**Annecim, babacim olumlu yorumlariniz ve desteginiz icin cok cok tesekkur ederim.